Usiadła obok niego. Czuła delikatny zapach wody kolońskiej. Po rok

wcześniej. Zjedzenie jednej czekoladki będzie miało niewielki wpływ
Charlie znowu wrzasnął, kiedy Rainie siłą wepchnęła go do wozu.
- Bethie - podjął ostatnią próbę - czy ty też jesteś czasem zła?
Strażnik wreszcie ruszył dalej. Amity i Rainie stali nieruchomo.
nakazu i bezpośredni kontakt z serwisami.
Quantico, Wirginia
- Pamięta pan Amandę Quincy? - spytała.
patrzył na nią tak surowo.
– Przykro mi, kochanie – szepnęła bezradnie. – Tak mi przykro.
Przysięgam, synu, nie stało się nic, z czym nie moglibyśmy sobie poradzić.
siły. Pistolet zatrzymał się metr dalej, pod stolikiem ze szklanym blatem.
Luke kiwnął głową. Po wczorajszej długiej podróży wyglądał na zmęczonego.
jako pierwsza i wychodziła ostatnia.
Miał rozpięty kołnierzyk, widać było gęste kręcone włosy na piersi. Prze¬

za żywą legendę. W ostatnich dniach Glenda go żałowała, ale jednocześnie
ewentualny podejrzany Charlie odpada. We wtorek nie było go w mieście. Odwiedzał w
Pomóż mi... Pomóż mi!
rodzin, a nie miłych, zwykłych chłopców.
– Wyduś to z siebie – rozkazała Rainie.
– Mamo.
szkoły. Nauczyciele widywali go, jak wystawał pod ogrodzeniem i rozmawiał z dziećmi. Póki
robionych na zamówienie.
się bawić w boga?
Mary gwałtownie podniosła głowę. Jej oczy ściemniały. Może jednak
Tyle że nie było stamtąd wyjścia. Schludne pokoje nie bez powodu miały okna z
– Podobno. – Klepnął Chuckiego w kolano. – Przynieś nam kawę, Cunningham.
Ronald Dawson. Nazwisko to nadal znajduje się w notatniku Luke'a.
- On i czterdziestu siedmiu podobnych świrów. Później telefonowało
– No, cóż. Strzelaliśmy do Niemców i Koreańczyków, ale nigdy do kolegów w szkole.